หนังไทย(2529)เรื่อง ช่างมันฉันไม่แคร์ - สินจัย หงษ์ไทย, ลิขิต เอกมงคล, สหัสชัย ชุมรุม, วสันต์ อุตมโยธิน, ชนาภา นุตาคม, ธิติมา สังขพิทักษ์ [Master VCD]

General
Complete name : ช่างมันฉันไม่เเคร์.DAT
Format : CDXA/MPEG-PS
File size Disc1 : 625 MiB
File size Disc2 : 571 MiB
Duration Disc1 : 1h 1mn
Duration Disc2 : 56mn 33s
Overall bit rate : 1 412 Kbps
Movie Time : 01:58:28 Hrs

Video
ID : 224 (0xE0)
Format : MPEG Video
Format version : Version 1
Format settings, BVOP : Yes
Format settings, Matrix : Custom
Format settings, GOP : M=3, N=15
Duration Disc1 : 1h 1mn
Duration Disc2 : 56mn 33s
Bit rate : 1 160 Kbps
Maximum bit rate : 1 140 Kbps
Width : 352 pixels
Height : 288 pixels
Display aspect ratio : 4:3
Frame rate : 25.000 fps
Standard : PAL
Color space : YUV
Chroma subsampling : 4:2:0
Bit depth : 8 bits
Scan type : Progressive
Compression mode : Lossy
Bits/(Pixel*Frame) : 0.458
Time code of first frame : 00:00:00:00
Time code source : Group of pictures header
Stream size Disc1 : 514 MiB (82%)
Stream size Disc2 : 469 MiB (82%)

Audio
ID : 192 (0xC0)
Format : MPEG Audio
Format version : Version 1
Format profile : Layer 2
Duration Disc1 : 1h 1mn
Duration Disc2 : 56mn 33s
Bit rate mode : Constant
Bit rate : 224 Kbps
Channel count : 2 channels
Sampling rate : 44.1 KHz
Compression mode : Lossy
Delay relative to video : -80ms
Stream size Disc1 : 99.2 MiB (16%)
Stream size Disc2 : 90.6 MiB (16%)
Language : Thai

ชื่อหนัง : ช่างมันฉันไม่แคร์
ผู้สร้าง : พูนทรัพย์ฟิล์ม
ผู้กำกับ : ม.ล.พันธุ์เทวนพ เทวกุล
วันที่เข้าฉาย : 20 กันยายน 2529

ผู้แสดง สินจัย หงษ์ไทย, ลิขิต เอกมงคล, สหัสชัย ชุมรุม, วสันต์ อุตมโยธิน, ชนาภา นุตาคม, ธิติมา สังขพิทักษ์
รางวัลเกียรติยศ บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับยอดเยี่ยม รางวัลสุรัสวดี

หญิงสาวนักทำโฆษณา ชื่อ พิม (สินจัย หงษ์ไทย) เป็นหญิงมั่นมือทองของบริษัท โฆษณาแห่งหนึ่ง และพระเอก (ลิขิต เอกมงคล) รับบทเป็น เบิร์ด ชนชั้นล่าง ที่ดิ้นรนมาทำมาหากินในเมืองหลวง ทำตัวเป็นจิกกะโล่หนุ่ม ด้วยการ เปลี่ยนชื่อจากเดิมว่า สมหวัง มาเป็น เบิร์ด ทำงานเป็นผู้ชายขายตัว อยู่ในบาร์แห่งหนึ่ง เมื่อพิมได้มาเจอกับเบิร์ดโดยบังเอิญ โดยพิมกำลังต้องการหานายแบบโฆษณากางเกงใน ส่วนเบิร์ดก็กำลังขาดเงินเพราะ ต้องส่งเสียครอบครัวและน้องที่ขอมาไม่รู้จบ พอมีงานเข้ามาก็รับทำ โดยไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะตัวเองเป็นคนซื่อๆ และไม่มีการศึกษา คิดว่าการได้มาเล่นหนังโฆษณาก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว และยังเป็นการดีกับ อาชีพของตัวเองอีก จนทำให้เขากลายเป็นดาวรุ่ง ที่มีทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ ต่างก็ต้องการตัวเขาทั้งนั้น

เมื่อพิม และ เบิร์ด ต้องทำงานร่วมกันความใกล้ชิดของคนทั้งสอง จึงมีมากขึ้นจนถึงขั้นที่มาอยู่ด้วยกัน โดยถึงแม้จะต่างกัน ต่างฝ่ายก็ต่างเติมเต็มให้แก่กัน พิมก็มีความสุขกับการได้อยู่กับคนซื่อๆ จริงใจ ไร้เล่ห์กล ส่วนเบิร์ดก็ได้รับความอบอุ่นใจจากพิม โดยที่ความสัมพันธ์ดังกล่าวนั้น ดูไม่เหมาะสมและขัดเคืองในความรู้สึกของคนรอบข้าง โดยเฉพาะคมสัน (สหัสชัย ชุมรุม) นักศึกษาร่วมสถาบันที่เคยมีอุดมการณ์เดียวกันและ ช่วยชีวิตเธอจากฆาตกรรมทางการเมือง วันที่ 6 ตุลาคม 2519 และ หนีไปอยู่เกาะด้วยกัน แต่พอกลับมาอุดมการณ์ของเขามลายสิ้น เขากลายเป็นนักธุรกิจผู้ร่ำรวย ส่วนเธอก็กลายเป็นนักโฆษณาที่ประสบผลสำเร็จ แต่ยิ่งนานวันคมสันที่พิมรู้จัก ก็ตายไปจากความรู้สึกของเธอ คมสัน กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง และใช้กำลังปลุกปล้ำพิม แต่เบิร์ดก็มาช่วยไว้ได้ทัน จึงทำให้ทั้งคู่แยกทางกันโดยถาวร ส่วนเบิร์ดยังคงทำอาชีพเป็นชาย ขายตัวต่อไป โดยเหตุผลในการขายตัวของเบิร์ดไม่ต่างจากคนอาชีพเดียวกัน คือต้องส่งเสียให้กับพ่อแม่และน้อง การที่เขาได้เป็นนายแบบ โฆษณาทำให้เขาได้เป็นดารายอดนิยมในอาชีพประจำของเขาด้วย แต่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวยังไม่สำคัญเท่ากับความใกล้ชิดกับพิมที่มีมากขึ้น จนกระทั่งเขาได้รับรู้ถึงสิ่งที่ชีวิตขาดไป นั่นก็คือความรักและ ความอบอุ่น เมื่อทั้งสองได้เรียนรู้ถึงตัวตนของแต่ละคนเป็นอย่างดีแล้ว ทำให้ ทั้งคู่เกิดความคิดที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยพิมคิดว่าจะล้างมือจากวงการโฆษณา ส่วนสมหวังก็จะเลิกอาชีพขายตัว เพื่อมาอยู่กินด้วยกัน แต่คมสันซึ่งเคียดแค้นอยู่ ได้สร้างเหตุการณ์ทำให้พิมรู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายขายตัว จนเขาต้องวิ่งเตลิดเปิดเปิงไปอย่างเสียขวัญ แต่พิมกลับไม่รู้สึกรังเกียจ และพยายามช่วยเป็น กำลังใจให้สมหวัง จนในที่สุดทั้งคู่ก็ได้พบกับสัจธรรมของชีวิตว่า ความรักที่แท้จริงและมั่นคงนั้น ต้องเกิดจากคนสองคนที่รักกันเท่านั้น เมื่อทุกอย่างเข้าใจกันดี เรื่องราวของชีวิตที่ใครๆ มองว่า น่ารังเกียจ ก็ไม่ใช่เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับเขาทั้งสอง เพราะความเห็นอกเห็นใจต่อกันนี่เอง ทำให้ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป

ช่างมันฉันไม่แคร์ เป็นการเริ่มต้นของการพัฒนาหนังไทย ที่แตกต่างไปจาก "แบบเดิม" ที่เคยทำกันมา ความแตกต่างดังกล่าว คือการเดินเรื่องที่แตกต่างจากพล็อตเดิมๆ การบันทึกเสียงก็เป็น เสียงของตัวแสดงเองไม่ใช่เสียงพากย์ สำหรับเนื้อหาสาระ สอดแทรก และสะท้อนชีวิตของคนเมืองได้อย่างชัดเจน อย่างเช่น การเปรียบเทียบ อาชีพนักโฆษณากับการขายตัวนั้นเหมือนกัน ชายขายตัวนั้นได้สร้าง ความฝัน หรือตอบสนองความต้องการแก่ลูกค้า ส่วนคนทำอาชีพโฆษณาที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นอาชีพชั้นสูงนั้นกลับกลายเป็นคนที่ขายฝันหลอกลวงชาวบ้าน คนในสังคมเมืองที่คิดว่าตัวเองมีการศึกษา มีสติปัญญา ต่างก็ถูกปั่นหัว และดำเนินชีวิตตามกลไกของการโฆษณาทั้งนั้น ส่วนฉากต่างๆ ในหนัง ก็ออกมาละเอียดอ่อนสวยงาม และสื่อความหมายได้ดี ไม่ว่าจะเป็นภาพขาวดำตอนที่พิมตกหลุมรักกับคมสัน ภาพที่พิมไปกินข้าวที่ร้านมิ่งหลี ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยศิลปากร และเจอพวกหงากับพรรคพวก

เพลงประกอบหนังก็เป็นอีกจุดเด่นหนึ่ง มีเพลงบรรเลง โอเวอร์ เดอะ เรนโบว์ ที่เริ่มตั้งแต่เปิดเรื่อง เพลงหลักของเรื่องที่พูดถึงความใฝ่ฝันในชีวิตอันงดงาม และเพลงช่างมันฉันไม่แคร์ ที่เข้ากับเรื่องได้เป็นอย่างดี